And the Oscar goes to … McLaren, want ondanks het uitblijven van een officiële persverklaring kan het niet missen. Je spuugt niet op het Formule 1-racezitje van een subtopper als je geen vergelijkbare optie hebt. En dus gelooft Oscar Piastri dat-ie volgend jaar het papayashirtje draagt.
Enkele dagen geleden werd er breaking gemeld dat zijn McLaren-overeenkomst klaar is. Dat ziet zelfs een blinde vink. Af en toe vindt media het aantrekkelijk om op zaken vooruit te lopen. Ik weet wat u gaat zeggen: daaraan heeft GPToday zich in het verleden ook weleens schuldig gemaakt. Dat klopt. In de wereld van kliks en schreeuwende koppen bestaat verleiding om concurrenten af te troeven door een speculatief verhaal dat ongeveer-bijna-misschien op het punt staat te gebeuren, als waarheid te verkondigen. Jumping the gun, noemen de Britten dat.
De concurrentie aftroeven is iets wat ook McLaren ambieert. Eigenlijk vooral náást de baan. Ze verzamelen coureurs alsof het Pokémonkaartjes betreft en onderzoeken pas later de opbrengst. Dat gaat als volgt: Zak Brown overdondert een talentvolle twintiger met babbels over F1 en dikke knaken om het watertandende lijdend voorwerp een contract te laten bekrabbelen. Na Alex Palou is Piastri is het tweede zomerslachtoffer van die strategie.
Los van het feit dat Piastri een vergelijkbare juniorerelijst aan die van George Russell en Charles Leclerc heeft – en die twee debuteerden in het achterveld – vraag ik me af wat hem en zijn manager, Koning Verkeerde Keuzes himself Mark Webber, in vredesnaam bezielt. Is het grootheidswaanzin? Iedereen weet dat McLaren een om Lando Norris draaiende slangenkuil is. Het bewijs wordt real time geleverd, want Daniel Ricciardo is nooit een zondagsrijder geweest. Bij Williams had Piastri een jaar lang, in de luwte met alle zorg, bij Alexander Albon kunnen afkijken en bij Alpine had je altijd twee kansen gehad (zie Ocon, zie Palmer, zie Grosjean).
McLaren is het team dat personeel beoordeelt op hun marketingeffectiviteitsscore, of een ander inhumaan begrip dat Brown ongetwijfeld heeft geïntroduceerd. Bestaanrecht is er alleen als je continu op je tenen loopt óf als Brown verliefd op je is. Anders wordt je weggezet als het wilsonbekwame neefje van de eerste rijder (Stoffel Vandoorne), is jouw hersenschudding niet ons probleem (Oliver Askew) of mag je jezelf dankzij pure, naar koehandel meurende speculatie, schaakmat zetten door een contract verbrekende clausule in werking te stellen (Ricciardo).
Piastri is gezwicht voor speculatief gebabbel, voor een ongeveer-bijna-misschien verhaal. Want ja, hij zal vast een overeenkomst met McLaren hebben, maar dat hebben al die anderen ook. Als advocaten uiteindelijk uitvechten wie het sterkste contract bezit, snap je als coureur hopelijk dat je in de verkeerde trein bent gestapt.
Onder de streep mag degene met de zwakste clausules, of het nu Palou is, Piastri of Rosenqvist, straks geruisloos in een extreme elektrische buggy dwars door de gletsjers van Groenland zijn eigen vergetelheid tegemoet denderen. Dát klinkt verleidelijk. Nee, één ding is zeker: Piastri is knettergek om voor McLaren te kiezen.
René Oudman
pvanmil63
Posts: 3
Eindelijk iemand, die duidelijk maakt dat Piastri met vuur speelt en waarschijnlijk de verkeerde keuze maakt. Met dank aan Mark Webber uiteraard.