90
Was hij alwéér de gebeten hond, die arme Alexander Albon. Achtste werd-ie, dankzij de krankzinnige slotfase, anders was krap aan P10 geweest. Dat de teammaat van Max Verstappen het bij Red Bull moeilijk heeft is een understatement.
Déjà-vu, iemand? Op de kop af twaalf maanden geleden werd Pierre Gasly geslachtofferd. Had in twaalf Grands Prix te weinig indruk gemaakt op de Red Bull-leiding en werd gedegradeerd. Er werd druk op de schouders van Gasly gelegd waartegen de Fransman niet was bestand. Wat dat betreft heeft Red Bull niets geleerd, Albon staat momenteel onder gigantische druk.
'Crisis bij Red Bull: Horner op zijspoor gezet na intern conflict'
Red Bull gedwongen voorvleugel aan te passen
Op dit vlak snijdt Red Bull zichzelf al jaren in de vingers. Elke nieuweling móét de volgende superheld zijn. Waarom, in vredesnaam? Red Bull heeft één van de beste rijders van het veld in het team – waarom staat de tweede rijder onder hoogspanning? Gun 'm, zeker als het nog een broekie is, de tijd om vertrouwen te kweken.
Tweede viool Eddie Irvine
Voorbeeld uit het verleden: Eddie Irvine. Reed in de jaren ’90 voor Ferrari en zijn opdracht was kraakhelder: je rijdt áchter kopman Michael Schumacher aan. Als je punten scoort krijg je een aai over de bol, bij een podiumplek wat extra zakgeld. Irvine debuteerde twee weken voor zijn 28ste verjaardag bij Jordan, had tien jaar ervaring in autosport. In het laatste seizoen voor z’n F1-debuut verloor hij de Japanse F3000-titel aan een 47-jarige veteraan. Just saying – geen racend wereldwonder.
Na twee jaren Jordan kreeg Irvine een kans bij Ferrari. Tekende gedwee, beloofde Schumacher niet in de weg te rijden. Juist omdat de situatie duidelijk was, rendeerde Irvine. Hij maakte sprongen: tiende in 1996, zevende in 1997, vierde in 1998. Toen Schumacher zijn benen brak in de zomer van 1999, stond Irvine op en voornamelijk dankzij de Noord-Ier won Ferrari dat jaar het constructeurskampioenschap. Achter Irvine’s naam prijken vier Grand Prix-overwinningen.
Gebrek aan realisme
Terug naar de tegenwoordige tijd. Red Bull is de werkelijkheid uit het oog verloren na de succesverhalen van Vettel en Verstappen. Niet iedere coureur is een 10 out of 10. Er zitten ook zeventjes tussen. Mark Webber bijvoorbeeld. Kwam bij Red Bull behoorlijk mee, won z’n races. Maar onder de streep deed hij onder voor teammaat Vettel. Vier wereldtitels tegenover nul, 38 zeges om 9.
Toen Webber met pensioen ging stroomde er een Toro Rosso-talent door. De keuze voor Ricciardo was een schot in de roos. Echter, toen de Australiër kopman Vettel het snot voor de ogen reed wist de gewezen wereldkampioen niet hoe snel hij weg moest wezen. Red Bull in paniek. Verschillende toptalenten waren immers roekeloos weggetrapt – de enige die klaarstond was een 20-jarig Russisch jochie. Daniil Kvyat, een zeventje op zijn best, werd na 19 Grands Prix pardoes gepromoveerd.
Vervolgens had Red Bull mazzel met Max Verstappen, toen hij op zijn beurt de logischerwijs tegenvallende Kvyat mocht vervangen. Het ooit tjokvolle juniorteam was onderhand een rommelpot, na al die verschuivingen aan de top. Pierre Gasly was de volgende in lijn, maar Helmut Marko sprak (toen al) hardop zijn wantrouwen uit in de Fransman. Lekker voor het moraal van een adolescent.
Bord voor de kop
Het is een terugkerend fenomeen. Elke coureur die aantreedt in Red Bull-kleuren moet binnen no time aan de maatstaf voldoen. Mijns inziens heb je als management een gigantisch bord voor de kop. Focus resultaat technisch op Verstappen en laat de tweede rijder niet in de waan dat-ie een bedreiging vormt voor de kopman. Geef 'm, laten we zeggen, twee seizoenen. Bescherm hem in de media en kijk aan het einde van die twee seizoenen of er voedingsbodem is voor contractverlenging.
Late tieners en jonge twintigers worden bij Red Bull mentaal uitgeput – denkt men serieus dat die aanpak ze sterker maakt? Psychische begeleiding is anno 2020 in topsport belangrijker dan ooit, gezien de (a)sociale media die op elk moment als koppensneller klaarstaat.
Achteraf bezien had men de pijlen na Ricciardo’s vertrek beter kunnen richten op een stabiele middenmoter als Nico Hulkenberg, Sergio Perez of Kevin Magnussen. Types-Irvine, Webber. Maak ‘m duidelijk dat-ie de tweede man is en wie weet wint hij op zijn dag een Grand Prix, iets wat ze in de huidige omstandigheden nooit en te nimmer zal lukken.
Met een stabiele tweede F1-man kan je talenten ervaring op laten doen in juniorklassen in plaats van ze vroeg voor de leeuwen te gooien. Zet je nummer één toptalent alsjeblieft in de Formule 2 en dump hem niet in Japan. Ik weet het, kostenplaatje, maar dan nog: men smijt elk jaar met honderden miljoenen, dan is dat ene miljoen voor een F2-zitje peanuts. Bovendien kan je de kosten delen met partner Honda als je er een type Tsunoda naast zet.
Is het nou zo moeilijk of denk ik te simpel?
René Oudman
Twitter: @reneoudman
Grand Prix van Canada
C. Sainz jr
974 leden hebben dit team als favoriet
Mcwokeloser
Posts: 38
"Er werd druk op de schouders van Gasly gelegd waartegen de Fransman niet was bestand."
Klinkklare nonsens, de enige die die druk oplegde was Gasly zelf. Als Gasly gewoon geaccepteerd had dat hij 3 tienden langzamer was, en niet constant op zoek ging naar de tijden van Max dan weet ik zeker dat... [Lees verder]