Het jaar waarin niemand probeerde Formule 1-wereldkampioen te worden

  • Gepubliceerd op 31 okt 2022 16:37
  • 27
  • Door: René Oudman

Alles wat autosportliefhebbers wensen, is dat de titelontknoping pas in de slotrace plaatsvindt. Kijk naar het Formule 1-seizoen 2021, toen de spanning haast ondraaglijk werd. Autoracen viert hoogtij als het kort voor het sluiten van de markt nog alle kanten op kan. Zoals in 1999 bijvoorbeeld, toen niemand aanstalten maakte om de titel überhaupt te winnen.

In het laatste jaar van de twintigste eeuw rijdt fulltime McLaren-coureur en parttime grappenmaker Mika Häkkinen met het startnummer één op de neus. Häkkinen is zonder twijfel de snelste van het setje, waartoe onder meer Michael Schumacher, David Coulthard en Jacques Villeneuve behoren. De Fin verzamelt polepositions op eenzelfde manier als menig kind in die tijd achter Pokémonkaartjes aanholt.

Op weg naar een mogelijke tweede titel is Häkkinens grootste tegenstander Häkkinen zelf. Goed, de McLaren is in eerste instantie niet geweldig betrouwbaar, maar als het begint te draaien, staat er geen maat op de wedstrijdsnelheid van de wagen. Dat Eddie Irvine en Heinz-Harald Frentzen gedurende race veertien van de zestien virtueel evenveel kans maken op de titel als Häkkinen zelf, zou een godswonder moeten zijn – maar het is in 1999 niets minder dan de naakte waarheid.

Wederopstanding

Als het aan het nieuwe team British American Racing ligt, wordt zij kampioen in het slotjaar voor de millenniumwisseling. De renstal van Craig Pollock is opgebouwd rondom Villeneuve, de wereldkampioen van twee jaar geleden. Reynard, een zeer succesvolle wagenbouwer, mag de eerste bolide van BAR ontwerpen en afleveren. Supertec levert de motoren en dus ligt er een getunede model van de 1997-Renault in het achteronder.

Hoogmoed komt echter voor de val en BAR zakt verschrikkelijk door het ijs. De Brits-Amerikaanse equipe scoort in haar debuutjaar precies zilt en Villeneuve staat geregeld met het schaamrood op de kaken in het gras of het grind te koekeloeren naar een rokende racewagen. Wie het wel goed voor mekaar hebben, zijn gebruikelijke toppers McLaren en Ferrari. Hun coureurs – zowel Häkkinen als Coulthard, Schumacher en Irvine – winnen allen meerdere races.

Duvel uit het doosje is Jordan. In het voorgaande jaar heeft Damon Hill de Ierse renstal op een zeiknat Spa-Francorchamps getrakteerd op de eerste Grand Prix-zege en Frentzen, een afdankertje van Williams, etaleert een ongekende wederopstanding. De Duitser neemt de geelzwarte brigade vanaf de eerste race van het jaar bij de hand en verzamelt de ene na de andere podiumbokaal.

Schumacherloze races

Het grootste nieuws van 1999 is de dubbele beenbreuk van Schumacher. De dan tweevoudig wereldkampioen lijkt in de titelstrijd achter Häkkinen aan te hobbelen, ondanks dat hij in het voorjaar twee races op rij wint. Als zijn remmen dienst weigeren tijdens de Britse Grand Prix op Silverstone, zeilt Der Meister op hoge snelheid in de banden – om maandenlang langs de kant te zitten met een dubbele beenbreuk.

Doordat Schumacher wegvalt, wordt zijn vaste waterdrager Irvine de facto teamleider van Ferrari. Niemand in de hele wereld verwacht íets van de Noord-Ier, tot hij pardoes de eerste twee Schumacherloze races op zijn naam schrijft. Uiteraard krijgt hij een beetje hulp – in dit geval via een teamorder op de Hockenheimring aan het adres van Ferrari-invaller Mika Salo – maar zonder geluk vaart niemand wel.

Häkkinen verwordt tot Mika Two-Face: dominante zeges in Brazilië, Spanje en Canada worden afgewisseld met domme inschattingsfouten en pure pech. Zo moet de Fin in Silverstone opgeven nadat een wielmoer het hazenpad kiest en komt-ie in Duitsland met de schrik vrij na een hogesnelheidsspin en navenante crash vanwege een klapband. Tot overmaat van ramp tikt nota bene teammaat Coulthard hem na de start van de Oostenrijkse GP achterstevoren en snaait diezelfde Schot hem in België de overwinning voor de neus weg.

Virtueel

Waar Frentzen en Irvine kranig hun puntjes scoren, daar wordt de gedoodverfde kampioen Häkkinen pardoes op de hielen gezeten door twee gasten die hij daar absoluut niet had verwacht. De McLaren-rijder wordt nerveus en gaat fouten maken. Eentje is wel heel kostbaar: aan de leiding liggend verschakelt hij zich op Monza, waardoor de McLaren onbestuurbaar het grind in zeilt. In plaats van uitlopen, gooit Häkkinen ontzettend veel punten weg. Frentzen wint en Irvine, die een troosteloos weekend kent, scoort toch nog een paar puntjes.

Met nog drie races voor de boeg heeft Häkkinen zestig punten, Irvine heeft er precies evenveel. Frentzen volgt na zijn Italiaanse zege op vijftig stuks. Als Frentzen pole traint voor de Europese Grand Prix op de Nürburgring en in de race leidt, terwijl zowel Häkkinen als Irvine onder wisselende weersomstandigheden de boot mist, is de virtuele tussenstand 60, om 60, om 60. Maar Frentzen en Irvine rijden toch helemaal niet voor het kampioenschap? Zoveel hebben beiden immers gedurende de teampresentaties wereldkundig gemaakt...

Doordat Frentzen uitvalt en Häkkinen tot nog twee puntjes scoort komt het niet zover, de stand is Häkkinen 62, Irvine 60 en Frentzen 50. In de voorlaatste race deelt Irvine een flinke tik uit door te winnen en tien punten te scoren, een cadeautje van de teruggekeerde Schumacher – die in de kwalificatie flink heeft huisgehouden. Frentzen is na de uitvalbeurt in de Eifel vrijwel kansloos en kan na een zwakke voorlaatste race de titelstrijd op zijn buik schrijven, terwijl Irvine juist de regie in handen neemt. Na een dubbele Ferrari-diskwalificatie vanwege onreglementaire bargeboards is Häkkinen een paar dagen wereldkampioen, maar als de uitsluiting wordt teruggedraaid is het duidelijk dat de ontknoping pas in de slotrace op Suzuka zal plaatsvinden.

Reputatie

Irvine heeft 70 punten, Häkkinen 66. De Noord-Ier kan een even onverwachte als populaire titel veroveren als hij voor de Fin finisht, of vierde wordt zolang Häkkinen niet wint. Geen onmogelijke opdracht. Bovendien is Schumacher terug – in bloedvorm. Irvine rekent zich stiekem rijk: Schumacher kan de race, gezien zijn snelheid in de voorlaatste wedstrijd, op zijn sloffen winnen. En P4, dat moet toch mogelijk zijn?

Aan de andere kant is daar Häkkinen, die weet dat zijn reputatie op het spel staat. De wereldtitel van 1998 wordt pardoes minder waard als hij in het daaropvolgende jaar de kroon verspeelt aan een coureur die zijn hele carrière bekendstaat als een waterdrager, een understudy. Hem is er alles aan gelegen om te winnen en zijn criticasters de mond te snoeren.

De eerste slag is echter voor Ferrari, als Schumacher wederom de zaterdagse lakens uitdeelt. Het is loeispannend, maar als het motorengeronk stopt blijkt de Duitser het snelste kwalificatierondje te hebben gereden. Irvine lijkt niet al te best met zijn zenuwen om te kunnen gaan: hij schrijft een bolide af en komt niet verder dan een tegenvallende vijfde startplaats.

Startnummer één

Niet getreurd: Schumacher staat op pole en met één plaats winst kan Irvine wereldkampioen worden. Op zondag lijkt de Duitse superster er echter niet bijster veel zin in te hebben. Bij de start zeilt Häkkinen langszij en Schumacher doet gedurende de eerste stint niets dan volgen. Irvine muist zich naar voren en rijdt halverwege de wedstrijd op P3, maar heeft verder niets in de melk te brokkelen.

Gaandeweg komt Schumacher ineens dichterbij. Hij rijdt een stuk sneller, noteert waanzinnige rondetijden en knabbelt meerdere seconden van zijn achterstand op Häkkinen af. Zou het dan toch? Achterblijver Coulthard, die in het strijdgewoel van de baan is gesjeesd, zijn voorvleugel heeft verloren en na reparatiewerkzaamheden een rondje achterstand aan de broek heeft gekregen, besluit zijn Duitse rivaal eens flink in de weg te zitten. Voor Schumacher een prachtig excuus – zo blijkt Häkkinen immers niet meer in te halen.

De McLaren met startnummer één rijdt als eerste over de finishlijn en zodoende is de titelstrijd al beslecht, aangezien Häkkinen zijn vijfde seizoenszege boekt – tegenover de vier van Irvine. Schumacher komt op een vijftal seconden als tweede over de meet gereden, Irvine finisht als derde en ziet zijn eerste en enige kans om ’s werelds beste Formule 1-coureur te worden door het putje gaan. Zo heeft 1999, het jaar waarin niemand wereldkampioen probeerde te worden, in de persoon van Mika Häkkinen alsnog een wereldkampioen.

Reacties (27)

Login om te reageren
  • GaanBanaan

    Posts: 12

    Heel leuk geschreven! Leuk artikel, zeker voor de F1 fan (waaronder ik) die het niet bewust hebben meegemaakt.

    • + 6
    • 31 okt 2022 - 16:45
    • 1999 heb ik van wedstrijd naar wedstrijd meegemaakt.

      Het was een absurd raar jaar. Geen Jos Verstappen. Schumacher die een mega crash maakte en zijn been brak. Williams een schaduw van zichzelf. Honda die een eigen team wilde starten met Jos Verstappen en stopten toen Harvey Postlethwaite overleed aan een hartaanval. Damon Hill die zwaar ongemotiveerd rond reed in de Jordan. Jacques Villenueve die samen met Zonta een weddenschap had om in Spa de Eau Rouge plankgas te nemen en later zei: "My best-ever crash".

      Ik was er bijna klaar met de F1, maar gelukkig was 2000 een top jaar. Jos terug en Schumi weltmeister met Ferrari.

      • + 2
      • 31 okt 2022 - 20:58
    • Leuk geschreven inderdaad. Ik heb het toen ook gevolgd, maar als tiener leefde ik van race tot race en was me niet bewust van dit alles. Nu ik dit lees heb ik wel zo een ‘o ja’ moment. Voor Irvine kwam Schumi gewoon nét te vroeg terug op de grid. Het was voor Schumi beter wanneer Eddie geen kampioen werd. Zo werden zijn kampioenschappen meer waard en zou Eddie voortaan weer gewoon naar de orders luisteren. Iets was lastiger was geweest als hij kampioen was geworden

      • + 3
      • 1 nov 2022 - 07:59
    • @Commando,
      De Williams van 1999 was zo slecht nog niet, en misschien zelfs wel beter dan de Williams van 1998. Ralf Schumacher scoorde er ook bijzonder constant in en pakte (even uit mijn hoofd) 3 podiumplekken en zag een zege in de GP van Europa verloren gaan door een lekke band.
      Zanardi daarentegen pakte geen enkel punt en presteerde zwaar belabberd. Als Williams dat jaar 2 goed scorende coureurs had gehad, dan had het er ook allemaal een stuk beter uitgezien natuurlijk.

      • + 0
      • 1 nov 2022 - 10:07
  • Hmmm, iets stond mij bij dat Schumacher Irvine helemaal geen kampioen wilde maken. Voor de bühne zei hij wel dat hij de Noord-Ier wilde helpen, maar hij vond het een vreselijke gedachte om Irvine het jaar erna met nummer 1 te zien rijden en hij niet.

    • + 6
    • 31 okt 2022 - 16:51
    • Na 5 jaar hard werken bij Ferrari was er een snowball's chance in hell dat Schumacher Irvine de titel zou laten behalen.

      • + 10
      • 31 okt 2022 - 16:53
    • Precies

      • + 2
      • 31 okt 2022 - 16:54
    • Mwha... ik weet nog wel dat Schumacher bij diens terugkeer na zijn beenbreuken ene Irvine enorm hielp door de beide McLarens achter zich te houden nadat hij Eddie Irvine voorbij had laten gaan.
      De Ferrari van Schumi was beduidend sneller maar hij liet zich midcorner telkens afzakken waardoor de achterop komende Hakinnen zichzelf steeds klem reed.
      Inhalen ging niet want Schumi was overduidelijk stukken sneller, dus creëerde hij daarmee een buffer voor Irvine.
      Der Meister stelde zich daar overduidelijk in dienst van Ferrari en Irvine om het kampioenschap naar hen toe te halen.

      • + 7
      • 31 okt 2022 - 17:06
    • Schwant is het volledig met Pick eens. Schmumi heeft alle trucjes uit de kast getrokken om Irvine aan de titel te helpen, en Hakinnen op te houden waar hij kon.

      • + 5
      • 31 okt 2022 - 18:51
    • Ik vond de start al dubieus, maar ieder zijn mening.

      • + 4
      • 31 okt 2022 - 19:22
    • winti

      Posts: 1.641

      Eens met Monza, Irvine mocht geen WK worden. Begrijpelijk.

      • + 0
      • 1 nov 2022 - 01:05
    • Mika Kimi

      Posts: 567

      Kijk eens naar het gat dat Hakkinen al bij de eerste bocht had. Dat was gewoon een wereldstart - hij maakte er wel meer, Hockenheim een jaar later volgens mij ook - en had niets te doen met een Schumacher die iets wel of niet wilde. Hakkinen kende genoeg pech in '99 en maakte ook de nodige foutjes, maar in Suzuka stond er geen maat op hem.

      • + 0
      • 1 nov 2022 - 08:05
    • Commercieel gezien was het interessanter om Schumacher de eerste titel van Ferrari sinds 1975 binnen te laten halen.
      Er gebeurde een hoop opmerkelijke dingen dat seizoen, zeker na Schumachers dubbele been breuk ( rechterbeen en niet zoals vermeld beide benen).
      Tijdens de race op de Nurburgring stonden er 3 banden klaar voor Irvine's pitstop.
      Schumacher maakte ook weinig haast met terugkomen, hij verklaarde zichzelf not fit to race, met steun van Todt, toen Di Montezemolo naar Schumachers huis belde om te informeren naar zijn toestand, kreeg hij zijn dochter aan de telefoon die vertelde dat Papa aan het voetballen was.
      Di Montezemolo eiste daarop zijn terugkeer voor de laatste twee races.

      Uiteraard mag een ieder hier een eigen mening over hebben, maar mijn gedachte hierover is dat het machtsblok Todt/Schumacher geen trek had in een Irvine die met de eer ging strijken.

      • + 1
      • 1 nov 2022 - 08:33
    • Mika Kimi

      Posts: 567

      @ mr.Monza,
      Wat dat betreft ben ik het met je eens hoor. Schumacher had inderdaad geen haast en ondanks zijn geweldige dienst voor Ferrari in Maleisië, denk ik ook dat hij Irvine niet als kampioen wilde hebben. Maar als je puur naar Suzuka kijkt dan denk ik dat Hakkinen daar gewoon eerlijk en op eigen kracht heeft gewonnen en dat ook Schumacher dat niet kon veranderen.

      • + 1
      • 1 nov 2022 - 08:43
    • @Mika/Kimi,
      Goed mogelijk, Hakkinen was zeer sterk onder druk.
      Ook Schumacher waardeerde de ijskonijn mentaliteit kennelijk, 's avonds na de race werd hij, stevig aangeschoten, gezien in de McLaren pitbox, feestvierend met de dronken monteurs, dat werd in Italië dan weer wat minder op prijs gesteld ;)

      • + 2
      • 1 nov 2022 - 08:57
    • Mika Kimi

      Posts: 567

      @ mr.Monza,
      Dat feitje kende ik dan weer niet, leuk om te weten. Als ik aan een aangeschoten Schumacher in Suzuka denk, dan herinner ik me alleen 2003, maar kennelijk was dat dus niet het enige jaar.

      • + 1
      • 1 nov 2022 - 09:04
    • Leuk stuk inderdaad, wat een bijzonder jaar was dat toch. Vooral hoe Schumacher terugkeerde in Maleisië was fenomenaal.

      Verder eens met Mr.Monza; Schumi had geen trek in een titel voor Irvine. In Maleisië was Ferrari te sterk en zat er niets anders op dan een 1-2 scoren. In Japan 'faalde' Irvine net genoeg voor Schumacher om Hakkinen niet 100% onder druk te hoeven zetten. Kan zijn dat Hakkinen sowieso het wel ging redden, maar Schumacher maakte het hem niet moeilijk.

      @Mika Kimi: volgens mij zaten die beelden van Schumi ook in zijn documentaire op Netflix.

      • + 1
      • 2 nov 2022 - 11:16
  • meister

    Posts: 3.499

    Ik kan dat moment dat schumi de baan afschoot nog goed voor de geest halen.
    Als niet dan was hij gewoon op het einde 8 keer kampioen geweest geworden want zeker dat hij dan 1999 wk was geworden.

    • + 2
    • 31 okt 2022 - 17:43
    • neor2

      Posts: 1.541

      Tsja, als als als.

      De FIA heeft zich in die jaren meer bemoeid met de sport dan ooit. Het verbod op de bandenwissel heeft Schumacher ook een titel gekost.

      Als Ferrari hem er niet uit gewerkt had dan had ik hem 07 en 08 ook nog zien winnen.

      • + 5
      • 31 okt 2022 - 19:35
    • Mika Kimi

      Posts: 567

      In 2003 werd Schumacher juist geholpen door de FIA, door middenin het seizoen iets te veranderen aan de banden.

      Overigens leidde Hakkinen het kampioenschap toen Schumacher zijn been brak, dus geen idee waarom laatstgenoemde anders zou hebben gewonnen.

      • + 0
      • 1 nov 2022 - 08:07
  • 1999....
    Ik zie David Coulthard daar nog steeds staan in het grind.... als hij een kans had om wk te worden. Mika Hakkinen in tranen, Schumachers crash , Schumachers come back. Er was genoeg te beleven. En dan vergeet ik nog Heinz-Harald Frentzen in die Jordan.

    De bargeboards van Ross Brawn bleef mij ook bij. Stond hij daar met zijn liniaaltje uit te leggen dat de Ferrari legaal is. Mika wel/niet kampioen.

    • + 2
    • 31 okt 2022 - 18:06
  • 1999 was één van de meest spannende, knotsgekke en leuke seizoenen die ik me kan herinneren. Wat betreft Irvine kan ik vrij kort zijn. Die verdiende het niet om kampioen te worden omdat hij in mijn ogen gewoon de snelheid niet had. Hoeveel pole positions heeft Irvine in zijn carrière gehaald? Precies, welgeteld 0 stuks! Zelfs toen Schumacher weg was lukte hem dat niet.

    Irvine behaalde in 1994 4 zeges. Hoe kwamen die tot stand? In Melbourne kwam de zege tot stand doordat bij McLarens én Schumacher pech hadden. In Hockenheim was invaller Salo eigenlijk de betere en had hij een teamorder nodig, én een klapband van Hakkinen. Op Suzuka moest Schumacher zich inhouden. Dan had je Oostenrijk nog waar Coulthard Hakkinen in bocht 1 eraf tikte. Die race was Irvine wel goed. Maar ik wil maar aangeven dat het allemaal niet bijzonder was wat Irvine dat seizoen liet zien.

    Voor mij was Frentzen dat jaar de beste coureur. Hij was de man die het meest constant was, geen fouten maakte en in een auto die minder was dan de McLaren en de Ferrari bijzondere dingen liet zien.

    En jeetje die Coulthard liet het daar jaar ook wel liggen zeg, potjandikke.

    1999 gaat ook de boeken als het jaar waarin Hill totaal niet meer presteerde. Ik vond het sneu om te zien en het raakte mij wel als fan. Wellicht had hij na Silverstone waar hij een respectabele 5e plek pakte er echt mee moeten stoppen.

    Tot slot; ik denk dat Schumacher het verschrikkelijk had gevonden als Irvine de titel zou hebben gepakt. Volkomen onterecht zou dat ook zijn. Schumacher pakte in 2000 alsnog de titel en dat is in mijn ogen ook hoe het had moeten zijn en hoe het ook ging. De Hakkinen / Schumacher battle vond ik een hele, hele mooi!

    • + 9
    • 31 okt 2022 - 18:20
    • Sorry, ik maakte 1 foutje. De race die Irvine won met Schumacher achter hem was niet in Japan volgens mij, maar het was de ena laatste race van het seizoen.

      • + 1
      • 31 okt 2022 - 18:22
    • Mooi geschreven!

      • + 3
      • 31 okt 2022 - 18:26
    • Voorlaatste race werd op Sepang (Maleisië dus) verreden, Irvine zou idd wel een mindere kampioen geweest zijn hij was zeker bij de betere van die generatie maar een WC materiaal daar kwam hij toch voor te kort, je zou hem kunnen vergelijken met een Webber bv van niveau.

      • + 1
      • 31 okt 2022 - 18:51
  • Ik heb altijd t idee gehad en gehouden,
    dat Schumacher de start bewust verklote,
    Want dat was t makkelijkste,en ergens vermoedt ik dat Ferrari er niet echt rouwig om was dat Irvine, het niet won

    • + 6
    • 31 okt 2022 - 18:53
    • Mika Kimi

      Posts: 567

      Eens met dat laatste maar Hakkinen's voorsprong bij de eerste bocht kan alleen worden verklaard door een wereldstart van hem, of dat het hele veld (niet alleen Schumacher) zijn start verklootte. Ik gok het eerste :)

      • + 1
      • 1 nov 2022 - 08:14

Gerelateerd nieuws