Grosjean bleef bij bewustzijn na horrorcrash: "Dat redde mijn leven"

Romain Grosjean beleefde in de openingsronde van de Grand Prix van Bahrein een ware horrorcrash. De Fransman stak na bocht 3 nietsvermoedend de baan over om in een gat te duiken, niet wetende dat daar al een andere auto reed. Er was contact, Grosjean sloeg rechtsaf en knalde op grote snelheid in de vangrails, waarna zijn wagen uit elkaar scheurde en na een ontploffing veranderde in een vlammenzee.

Grosjean mag van geluk spreken dat hij het ongeluk na kan vertellen. Met een snelheid van 221 kilometer per uur boorde zijn auto zich in de vangrail, een impact met een gemeten kracht van 53G. Wonder boven wonder bleef de Haas F1 Team-coureur bij bewustzijn, daar heeft hij zijn leven aan te danken. Samen met persoonlijke partner MindMaze wil Grosjean nu meer onderzoek doen naar de gevolgen van ongelukken voor de hersenen.

Daarvoor ontwikkelen ze een speciale balaclava waarmee ze hersenactiviteit kunnen meten. Grosjean: "Fysiek kwam ik redelijk ongeschonden uit deze klapper. Ja, ik had wat brandwonden op mijn handen en de handschoenen kunnen verbeterd worden, maar we moeten ook beter doorgronden wat zoiets doet met de hersenen. Met MindDrive hadden we nu bijvoorbeeld beter begrepen waarom ik niet bewusteloos ben geraakt."

"Bij een impact van bijna 60G zou je buiten bewustzijn moeten raken, ook al is het maar voor een paar seconden. Ik bleef me overal bewust van en dat heeft mijn leven gered. Ik zou door middel van sensoren op de hoofden van rijders graag beter begrijpen wat we beter kunnen doen met de helm, de headrest en de veiligheid in zijn algemeen, zodat coureurs bij een crash altijd bij bewustzijn blijven zodat ze kunnen doen wat ze moeten doen."

Veiligheid

Over het algemeen heeft de Formule 1 de zaken wat betreft veiligheid uitstekend voor elkaar, weet ook Grosjean. Anders had zijn ongeluk waarschijnlijk een heel andere afloop gekend. "De vuurbestendigheid van de overalls is dit jaar weer toegenomen, met tien seconden. De reglementen schrijven voor dat de kleding twintig seconden vlammen moeten kunnen weerstaan, ik klom pas na 28 seconden uit de auto."

"De kracht van het chassis neemt ook steeds meer toe, de monocoque heeft me beschermd. Ik kon ontsnappen aan de vlammenzee. Als de monocoque was gebroken, dan waren mijn benen weg geweest of gebroken of verbrijzeld en dan had ik niet op kunnen staan om eruit te klimmen. We kunnen veel dingen leren van dit incident. In mijn geval mag ik van geluk spreken dat ik nog leef, ik kan praten en ik herinner me alles."