Machtsstrijd bij Ferrari: Elkann tegen Hamilton en Leclerc

De nasleep van het weekend in Brazilië heeft de interne verhoudingen bij Ferrari op scherp gezet. Voorzitter John Elkann uitte ongebruikelijk harde kritiek op zowel Lewis Hamilton als Charles Leclerc. De coureurs reageerden niet fel, maar plaatsten een gezamenlijk statement dat de nadruk legde op teamspirit en vertrouwen. Het was een subtiele, maar duidelijke weerwoord. Achter die publieke uitwisseling gaat een diepere laag schuil: twijfels over Hamiltons sportieve vorm, frustratie over Leclercs afhankelijkheid van een instabiele auto en een Ferrari-cultuur waarin kritiek van bovenaf nooit vrijblijvend is. Deze analyse reconstrueert hoe de spanning kon oplopen en waarom dit moment zoveel zegt over de machtsstructuur binnen Maranello. 

Hoe het conflict ontstond na Brazilië 

Brazilië was een breekpunt. Hamilton kende opnieuw een kleurloos weekend, met fouten in kwalificatie, wisselende longrun-pace en onvrede over de strategie. Leclerc bleef qua snelheid dichter in de buurt van de top, maar verloor opnieuw terrein in de titelstrijd. Ferrari, dat zichzelf dit jaar als structurele uitdager wilde positioneren, werd ingehaald door McLaren en soms zelfs bedreigd door Mercedes. In dat klimaat plaatste Elkann een kritische opmerking die verder ging dan de gebruikelijke evaluaties. Niet alleen de auto of de strategie lag onder vuur, maar ook de coureurs. Volgens hem moest de complete instelling van het rijdersduo scherper, consistenter en meer in lijn met de ambities van het team.

Meer over Ferrari

Ferrari wijst vervanger aan voor Lewis Hamilton

3 dec

Ferrari grijpt in: Hamilton start sprint vanuit pitlane

29 nov

Binnen Ferrari komt dergelijke kritiek uiterst zelden van de voorzitter. Als Elkann zich mengt in sportieve zaken, is dat doorgaans een signaal dat de frustratie het bestuursniveau heeft bereikt. De timing was bovendien gevoelig. Hamilton beleeft een zwaar debuutjaar, nog altijd zoekend naar ritme, terwijl Leclerc probeert zijn status als toekomstig kampioenskandidaat te behouden. Dat beiden op één hoop werden gegooid, werd intern als onnodig polariserend ervaren. 

Het gezamenlijke statement van de coureurs, waarin ze benadrukten dat “het team boven alles staat”, was daarom meer dan diplomatie. Het was een manier om te laten zien dat de kritiek niet alleen richting hen moet gaan, maar dat Ferrari als geheel verantwoordelijkheid draagt. Wie goed leest, voelt de spanning tussen sportieve realiteit en politieke druk. 

De Ferrari-cultuur: wie heeft de macht? 

Ferrari is uniek. In Maranello bestaat een hiërarchie waarin de voorzitter de absolute top vormt, gevolgd door de CEO, de teambaas en pas daarna de coureurs. Elkann is geen passieve bestuurder. Hij ziet zichzelf als bewaker van de Ferrari-identiteit en verwacht dat die identiteit door iedereen in het team wordt uitgedragen, inclusief de coureurs van wereldformaat. 

In die cultuur is kritiek geen gesprek, maar een signaal. Wanneer de voorzitter spreekt, wordt er geluisterd. Dat creëert een sfeer waarin zelfs ervaren kampioenen zich moeten schikken naar de interne logica van het bedrijf. Voor Hamilton is dat nieuw. Hij komt van  Mercedes, waar hij jarenlang een systeem had dat om hem heen gebouwd was en waar feedback vrijwel altijd intern bleef. Bij Ferrari wordt kritiek deel van het publieke verhaal. 

Voor Leclerc is de dynamiek anders. Hij is opgegroeid binnen de Ferrari-familie, van de Driver Academy tot zijn huidige rol als kopman. Maar juist dat maakt Elkanns woorden extra beladen. Ze raken niet alleen zijn prestaties, maar ook zijn loyaliteit. Ferrari heeft vaak coureurs als zondebok gebruikt in moeilijke seizoenen, en Leclerc weet dat maar al te goed. Zijn reactie was daarom zichtbaar beheerst, maar geladen met onderliggende spanning. 

Hamiltons positie: droom wordt druk 

Lewis Hamilton kwam naar Ferrari met een symbolische missie: zijn carrière afsluiten bij de meest iconische renstal van de sport. Maar de realiteit van 2024–2025 blijkt harder. De auto is grillig, de interne verwachtingen torenhoog en elk moment van zwakte wordt breed uitgemeten. De eerste fase van zijn Ferrari-periode lijkt meer op overleven dan op bouwen. 

De kritiek van Elkann raakt hem juist omdat ze persoonlijk voelt. Hamilton weet dat zijn status in de sport niet langer voldoende is om iedere twijfel weg te nemen. Zijn inconsistentie dit seizoen wordt in Italië direct gekoppeld aan zijn leeftijd, zijn overstap en zijn mentale druk. Dat vergroot de afstand tussen hem en de leiding, ook al spreekt Hamilton dat zelf niet uit. De vraag die in de paddock klinkt, is of hij genoeg tijd krijgt om het project te laten slagen of dat Ferrari sneller naar nieuwe opties gaat kijken.

Leclerc tussen loyaliteit en zelfbehoud 

Leclerc bevindt zich in een lastige spagaat. Hij is hét gezicht van het team, de coureur die de toekomst moet dragen en het project richting 2026 vorm moet geven. Maar elke crisis in Maranello drukt ook op zijn schouders. Als Elkann twijfelt aan de rijders, twijfelt hij indirect aan Leclercs rol als leider. 

Daar komt bij dat zijn relatie met Hamilton, hoewel professioneel, onvermijdelijk gevoelig is. Leclerc weet dat de komst van een zevenvoudig kampioen zowel een kans als een risico is. In goede tijden kan de combinatie het team optillen. In moeilijke tijden kan hij de gedeelde kritiek niet ontlopen. De balans tussen loyaliteit aan het team en zelfbehoud als coureur is daarom dun. Zijn reactie in het gezamenlijke statement was kalm, maar bedoeld om aan te tonen dat hij niet de speelbal wil worden van interne spanningen. 

Scenario’s richting 2026: wapenstilstand of escalatie? 

Met nieuwe regels, een nieuwe motor en een herverdeling van de krachtsverhoudingen aanstaande, staat Ferrari op een kruispunt. De machtsstrijd van dit moment is niet slechts een incident, maar een test. Werkt de top-down cultuur van Maranello nog in een moderne F1, waarin stabiliteit en continuïteit essentieel zijn? Hoe houden Hamilton en Leclerc stand binnen een structuur waarin elke misstap groot wordt uitvergroot? 

Er liggen meerdere scenario’s op tafel. Een wapenstilstand is mogelijk, vooral als de prestaties verbeteren en de interne rust terugkeert. Maar als de resultaten uitblijven, kan de druk zich verplaatsen naar de rijders, de technische leiding of zelfs de strategische koers van Ferrari. Elkann heeft met zijn kritiek de toon gezet. De vraag is of het team die toon omzet in herstel of verdere polarisatie. 

Wat nu al zeker is: de komende maanden zullen bepalen of Ferrari een eenheid vormt richting 2026, of dat Brazilië het begin markeerde van een langere interne machtsstrijd.