Het Île Notre-Dame Circuit was in 1981 gastheer van de veertiende ronde van het wereldkampioenschap Formule 1. Alan Jones kondigde voor de race zijn afscheid aan. De wereldkampioen van 1980 was theoretisch gezien nog steeds kanshebber voor de wereldtitel. Jones' zijn afscheid was niet zo schokkend als de test die Niki Lauda zou hebben uitgevoerd op Donington. De Oostenrijker, sinds 1979 gestopt na een slecht seizoen bij Brabham, zou azen op een comeback.
Op zaterdag kwalificeerde Nelson Piquet zijn Brabham BT49C op pole position. Thuisrijder Gilles Villeneuve scoorde een teleurstellende elfde startplaats. De kwalificatie in 1981 kende zelfs twee(!) Villeneuve's. De broer van Gilles Villeneuve, Jacques, kwalificeerde zich niet in de Arrows Ford. Andere non-qualifiers waren onder andere Keke Rosberg, die in 1982 kampioen zou worden, Derek Warwick en Beppe Gabbiani. Laatstgenoemde was samen met Elio de Angelis de laatste echt actieve 'gentleman-drivers' op de grid.
De start werd uitgesteld op zondag. De baan was drijf en drijfnat, maar dat bleek uiteindelijk niet de reden te zijn. Er zouden verzekeringsproblemen zijn rondom het circuit. De verzekeringsmaatschappij die de veiligheid van de baancommissarissen onder beheer had, vond het onverantwoord om te starten. Uiteindelijk vond de start toch plaats en nam Alan Jones de leiding, voor teamgenoot Carlos Reuteman. Hierbij moet vermeld worden dat de lay-out van het circuit destijds exact hetzelfde was, maar de start-finishlijn net na de hairpin was. Rene Arnoux was de eerste uitvaller, door aan het einde van het huidige rechte stuk zijn Renault in de muur te parkeren.
In de zevende ronde spinde Jones en moest Piquet, die op dat moment tweede lag, uitwijken. Achter hem reed een ontketende Alain Prost, die de leiding overnam. Mensen die vroeger vertelden dat Prost angst had in de regen, raad ik aan om de onderstaande video te bekijken. Vooral in zijn jeugdige jaren was Prost alles behalve een "Professeur". Patrese, Tambay en Eliseo Salazar spinden al snel uit de wedstrijd. In de wedstrijd was Gilles Villeneuve de grote smaakmaker. De Canadees, die al in de eerste ronde zijn voorvleugel krom reed, sneed door het veld. Prost verloor inmiddels zijn leidende positie aan Jacques Lafitte in zijn Ligier Matra. De vroege leider en huidig wereldkampioen Alan Jones moest zijn auto in de 24e ronde in de pits parkeren, omdat er niet mee te rijden was.
In het vervolg van de race had Villeneuve een aanrijding, die er voor zorgde dat zijn neus voor zijn uitzicht zat. Alain Prost had een ander probleem, in de 48e ronde crashte hij tegen de zojuist gespinde Nigel Mansell aan. Beide coureurs moesten de wedstrijd staken. Prost had hier overigens geen schuld. Het was de fout van Mansell, die niet goed in zijn spiegels keek. Iets wat Mansell in 1990 op het circuit van Estoril nogmaals zou overkomen. Nadat in de 51e ronde de gebruikelijke spin van Andrea de Cesaris plaatsvond en Mario Andretti in de Alfa Romeo, in de tussentijd, meerdere grasstroken omgeploegd had, besloot de wedstrijdleiding om na 60 ronden en twee uur racen de wedstrijd af te vlaggen. Jacques Lafitte won de voorlaatste Grand Prix voor Ligier. Het was tot Monaco 1996 de laatste, daar won Olivier Panis een knotsgekke wedstrijd.
Piquet scoorde twee punten in de jacht om de titel, maar de Canadese fans konden juichen voor hun held. Gilles Villeneuve werd met een kapotte auto derde, achter John Watson. Het zou de laatste thuisrace zijn van Villeneuve. Tevens ook de laatste Grand Prix onder de naam Île Notre-Dame Circuit, want voorafgaande aan de Canadese Grand Prix werd het circuit omgedoopt tot Circuit Gilles Villeneuve. Dit alles als eerbetoon aan de grootste Canadese Formule 1 coureur ooit.
Bezoek morgenvroeg onze site. Wij hebben een unieke driedelige serie gemaakt over een zeer speciale gebeurtenis!
30

Maxiaans
Posts: 8.245
@Gilles Villeneuvemijneerste.. het werkwoord ‘rausde’ ‘rausen’ ‘gerausd’ was een geliefde bij de oma(94)van mijn vrouw.. Het rausen van een goede pot stamp raus je.. daar komt geen recept aan te pas!
?