John Elkann deed iets opmerkelijks in Austin. De Ferrari-voorzitter gaf een ongevraagd statement waarin hij zijn "volledig vertrouwen" uitsprak in teambaas Frédéric Vasseur. In de politiek betekent zo'n motie vaak het begin van het einde. Bij Ferrari is het een symptoom van diepe onrust.
Horner-spook waart door Maranello
Geruchten over Christian Horner als mogelijk opvolger van Vasseur waren zo hardnekkig dat coureurs er openlijk over spraken. Lewis Hamilton noemde het "afleidend voor het team." Charles Leclerc sprak van "ongegronde ruis."
Die speculaties, hoe ongegrond ook, waren destabiliserend genoeg om actie te forceren. Elkann voelde zich genoodzaakt om midden in een raceweekend een statement uit te geven.
Vasseur gaf subtiel toe dat de boodschap niet primair voor het team bedoeld was. Het was voor "externe partijen." Dit was geen interne peptalk. Het was crisismanagement.
Een vertrouwd patroon
Ferrari heeft een geschiedenis van dit soort paniekmomentjes. Een online waarnemer vatte het perfect samen: "Terugkerend patroon bij Ferrari. Coureur heeft kritiek en in plaats van er iets mee te doen is men zwaar beledigd."
Het team lijkt cultureel kwetsbaar voor externe druk. De periodes onder Arrivabene, Binotto en Domenicali werden allemaal getekend door politieke onrust en leiderschapswissels.
Het Ferrari-patroon:
● Externe druk of kritiek ontstaat
● Management reageert defensief
● Publieke steunbetuigingen volgen
● Instabiliteit groeit onder de oppervlakte
● Uiteindelijk volgt leiderschapswissel
● Cyclus herhaalt zich
De vraag achter de steun
Een voorzitter van een multinational geeft geen statement zonder reden. Zeker niet midden in een raceweekend. De vraag is niet of Vasseur de juiste man is. De vraag is of iemand de politieke slangenkuil van Maranello kan overleven.
Ferrari is uniek gestructureerd. De F1-teambaas is direct onderhevig aan de grillen van het hogere management van het automerk. Dat creëert inherente instabiliteit.
Red Bull en Mercedes gaven hun teambazen langdurige, onvoorwaardelijke steun. Dat bouwde een winnende cultuur. Ferrari reageert met korte-termijn paniek bij elke tegenslag.
Leclerc's podium brengt tijdelijke rust
Charles Leclerc finishte derde in Austin. Het eerste podium sinds de zomerstop. Hamilton werd vierde. Een sterk teamresultaat dat tijdelijk de druk verlicht.
Maar de onderliggende problemen zijn niet opgelost. Het feit dat de steunbetuiging überhaupt nodig was, spreekt boekdelen. Dit is geen teken van stabiliteit. Het is een tijdelijke wapenstilstand.
Vasseur moet niet alleen races winnen. Hij moet de politieke oorlog winnen die inherent is aan het leiden van de Scuderia. Een strijd die sterker coureurs dan hij hebben verloren.
Stabiliteit blijft een illusie
De publieke steun heeft de geruchten de kop ingedrukt. Voor nu. Maar Ferrari's geschiedenis leert dat dit soort momenten terugkerende voorspelletjes zijn van grotere onrust.
Zolang het F1-team niet wordt geïsoleerd van bredere bedrijfspolitiek blijft echte stabiliteit een illusie. Vasseur kan races winnen en coureurs ontwikkelen. Maar kan hij de machtsspelletjes overleven die Maranello kenmerken?
De volgende test komt bij de eerste tegenvaller. Dan zal blijken of deze steunbetuiging echt iets betekende.
1

Reacties (1)
Login om te reagerenHarryLam
Posts: 5.077
Allemaal schuld van de italiaanse sensatie pers waar het hogere management ten ontrechte op denkt te moeten reageren.