Manual override in 2026: werkt inhalen nog?

Toen Fernando Alonso waarschuwde dat het nieuwe manual override-systeem in 2026 het inhalen juist moeilijker kan maken, leek het op het eerste gezicht een losse opmerking. Maar achter zijn woorden schuilt een reëel technisch vraagstuk. Als DRS verdwijnt, verandert de manier waarop coureurs elkaar passeren fundamenteel. Wordt racen eerlijker, of krijgen we juist vreemde energieduels waarin niemand wint? 

Wat vervangt DRS? 

Vanaf 2026 verdwijnt het bekende Drag Reduction System. In plaats daarvan krijgen coureurs toegang tot een manual override, een tijdelijk energiebudget dat wordt vrijgegeven via de hybride aandrijving. Het systeem meet continu de afstand tussen twee auto’s. Zit de achtervolger binnen een bepaalde marge, dan mag hij extra elektrische energie inzetten om het nadeel van vuile lucht te compenseren. 

Meer over Fernando Alonso

Alonso spreekt groot respect uit voor Verstappen

26 nov

Aston Martin kondigt bijzondere vervanger van Alonso aan

2 dec

In theorie zorgt dat voor eerlijkere gevechten. De achtervolger krijgt precies genoeg extra vermogen om dichterbij te komen, terwijl de voorligger niet onbeperkt kan verdedigen. In de praktijk blijkt het evenwicht echter fragiel. 

Waarom Alonso zich zorgen maakt 

Alonso waarschuwt dat beide coureurs uiteindelijk tijd kunnen verliezen. “Als de voorligger inzet om te verdedigen en de ander om aan te vallen, dan gebruiken ze allebei hun energie en schieten ze er geen van beiden iets mee op,” zei hij in São Paulo. “Het ziet er spectaculair uit, maar echte inhaalacties krijg je niet.” 

Zijn punt is duidelijk. Op lange rechte stukken, zoals tussen bocht 3 en 4 of van bocht 12 naar 1 in Interlagos, kunnen beide auto’s elkaar neutraliseren. Wanneer ze hun batterijvermogen tegelijk aanspreken, bereiken ze dezelfde topsnelheid en blijft het verschil vrijwel nul. Ingenieurs noemen dat het “pingpong-effect”: veel actie, weinig resultaat. 

De energiebalans in cijfers 

Elke auto beschikt per ronde over een beperkt elektrisch energiebudget van ongeveer vier megajoule. Als de achtervolger één megajoule extra inzet om een aanval te plaatsen, kan de voorligger exact hetzelfde doen om te verdedigen. Beide auto’s verbruiken dan meer energie, maar hun onderlinge afstand verandert nauwelijks. De gemiddelde rondetijd stijgt, terwijl de dynamiek verdwijnt. 

Volgens simulaties van de FIA zal het systeem alleen werken als er duidelijke deploy-limieten komen. Zonder die limieten kunnen coureurs elkaar voortdurend neutraliseren. Daarom onderzoekt de bond varianten met energiecaps, delta-vensters of automatische reductie wanneer beide auto’s tegelijk activeren. 

Mogelijke oplossingen 

Binnen de FIA liggen verschillende voorstellen op tafel. Een optie is om het aantal keren dat een coureur per ronde mag activeren te beperken, vergelijkbaar met de oude DRS-zones. Een tweede mogelijkheid is om de boostduur te verkorten zodra twee auto’s meerdere ronden achter elkaar binnen dezelfde afstand blijven. Ook wordt een zogenoemd anti-pingpong-algoritme getest, dat de energietoevoer automatisch vermindert als voor- en achterligger tegelijk inzetten. 

De testfase loopt tot begin 2025. Daarbij kijken engineers niet alleen naar inhaaldata, maar ook naar gevolgen voor koeling en batterijgrootte. Kleine aanpassingen in het energievenster kunnen namelijk grote invloed hebben op het ontwerp van de auto. 

Wat betekent dit voor de fans? 

De overgang van DRS naar manual override is een fundamentele verandering in hoe Formule 1-races worden gereden. Inhalen wordt niet langer bepaald door het openen van een vleugel, maar door energietiming en bandenslijtage. Als Pirelli in 2026 inderdaad zachtere compounds introduceert, kunnen we vaker strategische inhaalacties zien, gebaseerd op degradatie in plaats van op knopdruk. 

Dat is precies wat Alonso wil. “Als inhalen weer afhangt van banden en lef in plaats van software, dan is dat echt racen,” zei hij. 

Het manual override-systeem is nog volop in ontwikkeling, maar de impact wordt groot. De FIA balanceert tussen eerlijkheid en spektakel, met één cruciale vraag als leidraad: kan de coureur in 2026 nog écht op eigen kracht voorbij?