Historie: Baghetti's gouden debuut in de Formule 1 (1961)

Giancarlo Baghetti is niet een naam die snel opborrelt bij menig autosportliefhebber. Toch heeft de Italiaan uit Milaan een bijzondere statistiek op zijn naam geschreven: debuteren met een Grand Prix-zege voor het wereldkampioenschap.

Hij is een van de drie die het flikte naast Nino Farina en Johnnie Parsons. Door zijn stormachtige entree kregen de Italianen weer hoop op een nieuwe kampioen. 

Meer over Ferrari

Ferrari wijst vervanger aan voor Lewis Hamilton

3 dec

Ferrari grijpt in: Hamilton start sprint vanuit pitlane

29 nov

GPToday.net geeft een inkijkje in Baghetti's relatief onbekende carrière die uiteindelijk als een nachtkaars uitging.

Kerstbaby met racetalent

Baghetti zag het levenslicht in deze feestelijke tijd van het jaar, op 25 december, eerste kerstdag, in het jaar 1934. 21 jaar later begon de Italiaan met racen en zijn gave bleef niet onopgemerkt.

Baghetti werd opgenomen in de talentenpool van Federazione Italiana Scuderie Automobilistiche, een samenwerking tussen verschillende teams en Ferrari om Italiaans talent ervaring op te doen in de racerij. Met name Enzo Ferrari, oprichter van het fameuze merk, stimuleerde dit idee vanuit een bepaalde vaderlandse liefde.

Het concept FISA was simpel: de Scuderia stelde de nieuwe Ferrari 156 mid-engine ter beschikking dat kon meedoen aan onofficiële Grands Prix. De teams pleegden overleg welk veelbelovend talent achter het stuur mocht kruipen. Tegen de verwachting in, besloot de FISA dat Baghetti in 1961 mocht proeven aan het grote werk.

Sicilië

Baghetti debuteerde in de Formule 1 tijdens de onofficiële Grand Prix van Sicilië in 1961. Het zou de elfde editie worden, ook soms afgewerkt als F2-evenement.

In de jaren daarvoor wonnen grote namen als Alberto Ascari, Juan Manuel Fangio, Stirling Moss en Wolfgang von Trips deze bijzondere wedstrijd op Italiaanse bodem, de meesten - niet verrassend - in een bolide die uit de fabriek van Ferrari rolde. 

De baan was 5.6 kilometer lang en kende maar acht bochten. Door de vele rechte stukken werden dus zeer hoge snelheden behaald. In 1961 duurde de race 56 ronden lang met een afstand van nabij 314 kilometer.

Baghetti was één van de 26 deelnemers. Niet iedereen kwam opdagen en niet iedereen kwam door de kwalificatieronde heen. Uiteindelijk stonden 18 rijders aan de start, waaronder Jim Clark, Moss, Graham Hill, Tony Brooks en polesitter Dan Gurney. Baghetti, die startte als tweede, won verrassend de wedstrijd en hield al die giganten achter zich, ook mede dankzij de sterke Ferrari.

Was de uitslag toeval? Zeker niet, want een paar weken later won de Milaanse rijder ook in Napels. Wel met minder tegenstand vanwege de seizoensopener van het wereldkampioenschap in Monaco.

De FISA besloot na Baghetti's verbluffende resultaten binnen de landgrenzen hem in te schrijven voor de Franse Grand Prix in juli dat meetelde voor het wereldkampioenschap.

Gouden wk-debuut

De Grand Prix van Frankrijk was de vierde ronde van het kampioenschap. De 26-jarige Baghetti maakte in Reims zijn wk-debuut met zijn krachtige, rode 156, ook wel ​​​​​​bekend als de sharknose vanwege twee opvallende gaten in de neus. Toch gaven veel mensen geen stuiver voor hem bij een potentiële overwinning.

De Amerikanen Phil Hill en Richie Ginther, en de Duitse Von Trips reden ook in een Ferrari 156 en ze hadden allemaal de nieuwste en krachtigere V6-motor.  Bovendien waren Moss, Jack Brabham, Clark, Hill ook van de partij. 

Baghetti kwalificeerde zich teleurstellend als twaalfde, terwijl de overige scharlaken bolides 1-2-3 stonden. Niemand kon bevroeden dat zondag totaal anders zou verlopen.

Bij de race op het supersnelle circuit van boven de 8 kilometer en maar vijf bochten, baande de 26-jarige Italiaan de weg naar voren. Dat zijn drie teamgenoten kampten met problemen aan hun Ferrari, hielp daarin ook enorm. 

Vanaf ronde 40 kwam de sensatie aan de leiding en vocht rondenlang met Gurney tot de allerlaatste ronde. Na de vijfde en laatste bocht gingen beiden coureurs vol gas richting de finish. Het leek op een heuse drag race.

Baghetti zegevierde met een verschil van maar een tiende. Een Italiaanse debutant die gelijk zijn eerste Grand Prix wint voor Ferrari kwam alleen voor in sprookjes. Een nieuwe held uit Italië leek op te staan.

Eendagsvlieg

Baghetti hoopte op meer glorie in de koningsklasse, echter hij zou nooit meer in de buurt komen van een overwinning. In 1962 behaalde de Italiaan nog wel een vierde en vijfde plaats, maar de jaren daarna bij verschillende teams, waaronder Brabham en Lotus, waren de resultaten niet om over naar huis te schrijven.

Na 21 Grands Prix nam Baghetti in 1968 afscheid van de autosport op 33-jarige leeftijd. Achteraf gezien had hij beter kunnen stoppen na 1961 volgens hemzelf: "Dan had iedereen mij als fenomeen onthouden."

Toen hij met racepensioen was, genoot hij van het leven en werkte hij a van fotograaf tot autosportjournalist. Hij stierf in 1995 op 60-jarige leeftijd aan kanker.