‘Misschien stopt Lewis Hamilton er wel mee’.
Hoe vaak heeft u deze zin in de afgelopen twee maanden gehoord? Of beter gezegd, in de afgelopen veertien maanden? Begin 2021 was het immers ook al bijna Schluss. Toen ging het om geld: Mercedes onderschatte de prijs van de tot hemelbestormer geëvolueerde wereldster. Veertig miljoen pietermannen en een jaar later staat Hamilton wederom voor een lastige beslissing.
De reden mag duidelijk zijn: hij is gepikeerd vanwege die laatste tweeduizend meter in Abu Dhabi. Geef hem eens ongelijk. Er waren evenveel mogelijkheden als letters in het alfabet om een, voor alle betrokkenen, eerlijker slotstuk te realiseren. Tuurlijk, Nederland stond op zijn kop. ’t Was een prima climax, hoor ik u denken. Maar stel dat de rollen waren omgedraaid. Dan had er nu nog steeds een groepje rellende oranjefans voor het FIA-hoofdkwartier gestaan.
Deze weken gaan de geschiedenisboeken in onder de term powerplay. Hamilton is van de radar verdwenen en Mercedes doet geheimzinnig, zodat het lijkt alsof de recordracer twijfelt over zijn toekomst. Het is een tactiek om Michael Masi te lozen. De wedstrijdleider moet volgens Mercedes aan de hoogste boom hangen, met als het even kan eenzittervoorzitter Nikolas Tombazis ernaast. Daarom zwijgt Hamilton in alle toonaarden. Zelfs Roscoe, zijn socialmediagenieke bulldog, is al anderhalve maand stil.
Toen nieuwbakken FIA-president Ben Sulayem Hamiltons afwezigheid van het protserige FIA-gala ‘onsportief’ noemde, wreef ik in mijn handen. Na twaalf jaar eindelijk weer een bestuurder met ballen! Kort daarna daalde het besef in dat Ben Sulayem van alles kan roepen, maar niet mag handelen. Hij staat schaakmat. In Nederland klinkt de volgende zin wellicht vreemd, maar de Formule 1 heeft Lewis Hamilton nodig. Hij is de enige die de kar kan trekken. Bovendien ligt er een marketingtechnisch droomscenario klaar, met Lewis versus Max the sequel. Carlos versus Max, Lando versus Max, of zelfs George versus Max verkoopt (nog) niet.
Hamilton stop niet. Geen cornrow op zijn hoofd die eraan denkt om uitgerekend nú weg te lopen. Vergeet die achtste titel of die honderdzoveelste overwinning, naast powerplay is eergevoel een belangrijk begrip. Hamilton háát het om te verliezen. In de kartjaren daagde hij Nico Rosberg zelfs in het restaurant uit. Degene die als eerste zijn pizza had weggewerkt, was de beste. Pure competitiedrang.
Wat betreft competitie pronkt that guy momenteel met een wereldtitel die hij volgens Hamilton niet rechtmatig heeft verkregen. Dat is dus niet de bedoeling. Hamiltons doel is kraakhelder: die wereldtitel moet zo snel mogelijk weer terug naar huis, dan sla je met George Russells komst in het achterhoofd zelfs twee vliegen in één klap.
Is Hamilton een slechte verliezer dat-ie het zo speelt? Nee, natuurlijk niet. Stand for something or die for nothing. Zijn erelijst maakt deze powerplay bij voorbaat succesvol, omdat geen enkele bestuurder hém durft te negeren. Dat zou kapitaalvernietiging zijn. Die ouwe trofeejager stuurt binnenkort een filmpje rond waarin-ie beweert zo blessed te zijn dat-ie nog een jaartje doorgaat. Dan weten wij meteen dat het lot van Masi is bezegeld.
René Oudman
MustFeed
Posts: 9.968
"Er waren evenveel mogelijkheden als letters in het alfabet om een, voor alle betrokkenen, eerlijker slotstuk te realiseren"
Nee
Zodra je gaat beslissen over de inzet van een safety car op basis van welke coureurs er voordeel of nadeel van hebben is alle neutraliteit en daarmee alle eerlijkheid... [Lees verder]