Dagboek uit de paddock: Grand Prix van Rusland, dag 1

Woensdag, 12.00 uur

Ik vertrek met de auto naar Düsseldorf: mijn vlucht neemt me vanuit de Duitse stad via Moskou mee naar Sochi. Van deur tot deur een reis van 15 uur en 2800 kilometer. Dat illustreert niet alleen hoe ingewikkeld reizen naar Sochi zijn, maar ook hoe afgelegen de stad aan de Zwarte Zee globaal gezien ligt.

Een directe vlucht van Brussel naar Singapore (drie keer die afstand) kost elf uur, zonder visa-vereisten. Liberty Media moet echt rekening gaan houden met dit soort dingen, want ook F1-fans die naar de races willen worden op dezelfde manier (zo niet harder) geraakt door dergelijke moeilijkheden.

Op de route denk ik na over de informatie die ik dinsdag van een betrouwbare bron gekregen heb: dat de Russische Grand Prix mogelijk vanaf 2021 naar Sint-Petersburg gaat - een echte 'destination city' met wereldwijde verbindingen. Ik heb geen problemen met Sochi zelf; hoe je het ook bekijkt, het is echter niet op de schaal van Sint-Petersburg - persoonlijk hoop ik dat de wissel ervan komt, nadat ik beide steden meermaals bezocht heb.

Donderdag, 2.30 uur

Aankomst in Sochi - en er gebeurt van alles: de bestuurder van de mediashuttle komt duidelijk ergens anders vandaan, want hij neemt ons in het donker mee voor een toeristische route terwijl hij zoekt naar de hotels. Ik word uiteindelijk bijna twee uur later afgezet bij mijn hotel - een aparthotel dat gebouwd werd om deelnemers voor aan de Winterspelen te huisvesten, en dat direct op de route ligt vanaf het vliegveld.

11.00 uur

Aankomst op het circuit en ik ga meteen verder met het verhaal over Sint-Petersburg. Het blijkt te kloppen dat er gesprekken zijn en het wordt extreem interessant om te ontdekken wie er precies bij betrokken zijn en op welke niveaus dat gebeurt...

12.00 uur

De interviewsessies beginnen en het is duidelijk dat er achter de schermen gesproken is door de coureurs. Ze zitten allemaal op een lijn als het aankomt op de kwalificatieraces: in sommige gevallen gebruiken ze (ongeveer) dezelfde bewoordingen in hun kritiek op het concept.

De kanshebbers op het kampioenschap worden het hardst geraakt door de omgekeerde grids, terwijl achterblijvers meer kans op punten hebben - en toch zijn ze eensgezind in hun kritiek. Tevens maken ze zich zorgen over de kosten van extra races, terwijl ze meestal niets geven om het rijden van schade. Ze betogen te houden van racen, maar zijn toch tegen het rijden van extra races tijdens het seizoen...

Er lijkt ook een algemeen misverstand te zijn over het feit dat alle races een kwalificatierace met omgekeerde grid krijgen, terwijl Liberty's plan maximaal drie races omvat: een in Azië, een in Noord-Amerika en mogelijk een in Europa. Teambazen weten dit, maar lijken dit niet met hun manschappen besproken te hebben, wat leidt tot deze misverstanden.

Ongeacht de essentie van het plan - ik denk dat omgekeerde grids een gimmick zijn - geloof ik steeds meer dat de leiding van de Grand Prix Drivers Association, aangevoerd door de ambitieuze ex-coureur Alex Wurz - een man die politieke ambities schijnt te hebben - deze kans aangegrepen heeft om haar spierballen te tonen. Ook lijken ze de leden, die zelden tot nooit zo eensgezind waren over problemen die niet aan veiligheid gerelateerd zijn, te sturen.

Laten we afwachten hoe dit afloopt.

19.00 uur

De interviews zitten erop en het is het 'Russische' cocktailuurtje bij Renault. Ik sta voor een keuze: naar de ijshockeywedstrijd tussen Moskou en Sochi in het stadion in de buurt - verleidelijk, omdat ik de sport nog nooit gezien heb - of een shuttle naar het hotel pakken en vroeg gaan slapen, aangezien ik een slaapgebrek heb sinds ik 36 uur geleden van huis vertrok.

Het laatste optie is mijn keuze en gelukkig weet de shuttlechauffeur de route deze keer wel...