Ayrton Senna Special: Deel 36 - Slecht jaar voor de sport - De basis voor de tweede wereldtitel (1990)

Zoals bij zijn eerste wereldtitel in 1988 als bij zijn poging tot om kampioen te worden in 1990 lag de basis van het succes in het middelste gedeelte van het seizoen. In het geval van 1988 waren er meerdere overwinningen. Voor 1990 was er een andere 'strategie': Ayrton zorgde ervoor dat hij de punten kon pakken die hij nodig had. Dit was de basis om op jacht te gaan naar de titel. In de races na Mexico scoorde Ayrton 47 punten in zeven wedstrijden. Een gemiddelde van 6,71 punten per wedstrijd. Als men dan bekijkt dat er voor een overwinning in 1990 negen punten klaar lagen, is het te begrijpen dat de basis tussen Frankrijk (Race 7) en Portugal (Race 13) werd gelegd.

Mexico

Ayrton kwam na zijn uitvalbeurt in Mexico in Frankrijk terug op zijn 'verloren' race: "Het was mijn eigen fout. Mijn fout, ook gedeeltelijk bij het team. Toen ik het probleem met de band aanvoelde vertelde ik over de radio dat ik binnen wilde komen. Ik denk dat ze het niet begrepen hadden, dus heb ik uiteindelijk nog één ronde gewacht. Ze vroegen aan mij of ik echt moest stoppen aangezien het zou betekenen dat ik de wedstrijd niet meer zou kunnen winnen. Ik had het idee dat het te laat was om te stoppen, ik dacht dat ik het zou kunnen redden en ik besloot door te gaan. Uiteindelijk viel ik uit en heeft het ons heel veel belangrijke punten gekost. Maar het was mijn fout om niet meteen naar binnen te gaan, dus ik moet er van leren."  In de strijd om de titel had Ayrton acht punten voorsprong op Alain Prost en teamgenoot Gerhard Berger.

Frankrijk (Leyton House)

Mansell pakte de pole position, Berger was tweede en Senna derde. Prost was vierde maar de achterstanden waren zeer minimaal. Het was overigens de laatste keer dat de Franse Grand Prix op het circuit van Paul Ricard gereden werd, vanaf 1991 zou met de overstap maken naar Magny-Cours om in 2018 weer terug te keren naar Zuid-Frankrijk. De race werd gereden op de dag dat Duitsland en Argentinië elkaar zouden treffen in de finale van het wereldkampioenschap voetbal in Italië. De wedstrijd zou een van de mooiste races uit de geschiedenis van de jaren '90 worden. Reden voor dit was de layout van het circuit en de beide Leyton House-auto's. Ivan Capelli en Mauricio Gugelmin (een van de beste vrienden van Ayrton) konden zich tijdens de Grand Prix van Mexico niet kwalificeren, maar Adrian Newey had een speciaal aerodynamisch pakket ontwikkeld voor de uniek layout van Paul Ricard. Berger nam bij de start de leiding voor Mansell, Senna, Nannini, Patrese en Prost. Gedurende de eerste 27 ronden veranderde er niet veel in de rangschikking, alleen Senna kreeg het voor elkaar om Mansell in te halen. Berger besloot in de 27e ronde naar binnen te gaan voor een stop. De McLaren-monteurs klungelde aan het linker achterwiel van de Oostenrijker en hij stond in totaal twaalf seconden stil. Dit was nog altijd vier seconden korter dan Ayrton aangezien de monteurs ook zijn pitstop verprutste. Het was niet de eerste keer dat de crew van McLaren op een cruciaal punt niet thuis gaven. Intussen had de Leyton House van Ivan Capelli de leiding genomen in de race. De auto kon de afstand aan zonder één pitstop te maken. Heel lang leek het op een 'Cinderella-Story' voor Leyton House, helaas bleek Capelli's Judd motor kuren te hebben en kon Alain Prost, die in het begin van de race gestopt was, Capelli passeren. Ayrton behaalde de derde plaats. Na afloop van de Grand Prix vertelde Ayrton het volgende: "Deze derde plaats gaat tellen aan het einde van het seizoen. Ik ben heel erg blij om hier als derde te eindigen omdat we gedurende het hele weekend problemen hadden om de juiste set-up van de auto te vinden. De race verliep ook niet vlekkeloos en ik ben blij met een podium. Ik had vandaag naar mijn idee niet hoger kunnen eindigen als vijfde, dus ik heb twee punten gewonnen. Ik kijk enorm uit naar Engeland omdat ik er zeker van ben dat onze auto daar goed zal zijn. Het zal zwaar worden op Silverstone omdat het kampioenschap ontzettend competitief is. Ik denk dat we ook een goede kans hebben op Hockenheim dus we zullen moeten zien of ik de komende races een goede serie neer kan zetten."

Groot Brittannië (Schadebeperking)

Voor de tweede achtereenvolgende keer stond Mansell op pole position. Ayrton stond naast hem op de eerste rij, Prost was vijfde. Drie man vochten op zondag voor de overwinning, waarbij Ayrton de leiding nam in de eerste bocht. In de elfde ronde haalde Mansell hem in. Daarna werd de leiding overgenomen door Gerhard Berger. In de tussentijd was Ayrton bij het uitkomen van Copse Corner gespind. Hij zocht hierna de pits op voor nieuwe banden en viel buiten de top-zes terug. Vooraan werd de leiding overgenomen door Nigel Mansell, de Engelsman was op jacht naar zijn derde overwinning voor eigen publiek. Mansell viel uiteindelijk uit met een kapotte versnellingsbak, vlak hiervoor had Prost de leiding overgenomen. Ayrton was inmiddels bezig met een opmars en kwam uiteindelijk op 43 seconden binnen op de derde plaats. "We hebben dit jaar heel veel competitieve races gezien. Verschillende motoren, verschillende auto's en verschillende coureurs hebben er voor gezorgd dat er veel spanning is en het veld heel sterk is. McLaren heeft de afgelopen jaren het voordeel gehad dat ze de beste motor hadden. Op dit moment hebben we dat niet meer. Nu is het veld meer gelijk geworden. De teams zullen afhankelijk worden van de ontwikkeling van het chassis. Je moet tegenslag ten aller tijden zien te voorkomen, je moet zorgen dat je wint", vertelde Ayrton na afloop van de race. Mansell kondigde na afloop van de race zijn afscheid aan in de Formule 1. "Ik heb er al enkele malen met mijn vrouw over gesproken en ik heb besloten te stoppen met Formule 1. Het is was een beslissing die ik de afgelopen vier maanden heb genomen. Voor mij is het heel belangrijk om de mensen te laten weten dat ik denk. Ik wilde deze verklaring eigenlijk geven na afloop van de race als ik hem gewonnen zou hebben. Helaas zit ik nu in een andere setting." Mansell deed zijn verhaal aan de BBC zittende op een campingstoel voor een caravan.

Duitsland (Drie op een rij)

Ayrton kwam als favoriet van de Duitse fans naar Hockenheim. Hij had al twee keer achter elkaar gewonnen voor McLaren op het snelle circuit, hiermee evenaarde hij het succes van Nelson Piquet die in 1986 en 1987 in Hockenheim won. Ayrton wilde die prestatie verbeteren. Tijdens de kwalificatie was Ayrton 0.326 seconde sneller dan teamgenoot Berger. De Ferrari's legde beslag op de tweede rij. Tijdens de kwalificatie reed Ayrton de snelste ronde ooit op Hockenheim 1:40.198. Deze ronde was bijna twee seconden sneller dan de pole position-tijd van Keke Rosberg uit 1986, 1:42.013. Tijdens een persconferentie voorafgaande aan de race zei Ayrton tegen de pers: "Ongetwijfeld is pech een constante factor geweest tijdens de laatste twee races. Ik kan niet opgeven of denken dat het kampioenschap al voorbij is nu Prost de leiding heeft. Integendeel, ik ben ervan overtuigd dat mijn geluk vanaf nu zal veranderen."

Het geluk veranderde ook. Bij de start nam Ayrton nam de leiding en Berger volgde op de tweede plaats. De top van de grid hadden ervoor gekozen om één bandenstop te maken, de teams in het middenveld (Benetton) kozen ervoor om de race zonder stop te rijden. Dit werd duidelijk in het tweede gedeelte van de race. Ayrton kwam na zijn pitstop achter de Benetton van Alessandro Nannini terecht. Na de stop besloot hij om zijn banden te sparen en reed hij gedurende een lange tijd achter Nannini aan. In de 34e ronde besloot Ayrton de Benetton van Nannini bij de derde chicane in te halen. Ayrton won de race voor Nannini en teamgenoot Berger. Het was zijn 24e overwinning en hiermee kwam hij op gelijke hoogte met zijn grote voorbeeld en vriend Juan Manuel Fangio. In de strijd om de titel nam Ayrton de leiding over van Prost, het verschil was vier punten. Na de race kreeg Ayrton te horen dat zijn vriend en business manager Armando Botelho overleden was. "Wij kozen vandaag voor de zachte banden maar door de hitte en de zware auto was het heel moeilijk om 'performance' uit de auto te halen. Gerhard gaf druk van achteren dus ik kon geen moment verslappen. Ik kreeg problemen met de banden en besloot daarom de pits op te zoeken. Het was de juiste keuze om dat te doen. Daarna kwam ik de pits uit en zag ik Nannini voorbij gaan. Ik had wat problemen met de bandendruk, dat duurde een aantal ronden. Toen ik probeerde te pushen kreeg ik problemen met de motor en verloor ik vermogen. Ik wilde wel, maar ik kon niet. Ik besloot wat tijd te nemen en mijn banden te sparen. Ik wilde wachten om aan het einde van de race nog een aanval te plaatsen. Ik realiseerde mij dat Alessandro geen pitstop had gemaakt en ik dacht dat hij aan het einde van de race daar problemen door zou krijgen."

Hongarije (Blijdschap voor een vriend)

In Hongarije maakte maar één coureur dat weekend de dienst uit, Thierry Boutsen. De Renault motor achter in de Williams was voorzien van een nieuwe, door Elf ontwikkelde, brandstof. Ayrton werd tweede na een moeilijke race. Ayrton wist dat hij de Grand Prix niet kon winnen maar hij was uiteindelijk tevreden dat zijn goede vriend Thierry Boutsen de race kon winnen. Boutsen had op zaterdag al pole position gehaald en zag de McLaren van Ayrton in de laatste fase van zijn race in de spiegels verschijnen. De Hongaarse Grand Prix kon voor de eerste keer bijgewoond worden door fans uit heel Europa. Na de val van de muur en het communisme in het Oostblok kwamen vele Duitse, Italiaanse, Oostenrijkse en Slavische fans naar de Grand Prix. Ayrton was na afloop gelukkig met zijn tweede plaats, zeker gezien het feit dat titelconcurrent Alain Prost was uitgevallen met een kapotte versnellingsbak. "Ik ben heel erg blij met het resultaat. Ik had zeker geen podiumplaats verwacht na een moeilijke kwalificatie. Ik had verwacht dat de Ferrari's veel beter waren. Als ik naar het kampioenschap kijk dan kan ik niet meer als tevreden zijn met de andere puntenscoorders tijdens deze Grand Prix."

België en Italië (Back to Back wins)

Tijdens de races op Spa-Francorchamps en Monza behaalde Ayrton twee keer de pole position. Twee keer won hij ook beide Grands Prix en twee keer was het podium exact hetzelfde. Senna op één, Prost op twee en Berger op drie. Na de Grand Prix van Italië was het gat tussen Ayrton en Prost zestien punten. Prost, op dat moment negen resultaten behaald en Ayrton met tien gescoorde resultaten, stond ook qua overwinningen achter: Vier stuks voor Alain Prost, zes stuks voor Ayrton. Het voordeel van Prost was dat hij bij een puntenfinish zijn vijfde plaats van Canada kon laten schrappen in de loop van het seizoen. Ayrton moest, om meer punten te halen, er altijd voor zorgen dat zijn twaalfde resultaat beter was dan een derde plaats. In het slechtste geval zou hij twee punten kunnen uitlopen, in het beste geval vijf. "Ik had heel veel problemen op zaterdag, ik had niet eens de kans om fatsoenlijk te rijden. IK heb geen setup werk kunnen doen en dat is wel vitaal voor een race zoals vandaag. Ik had alleen de warmup om de auto zo goed als mogelijk af te stellen. Ik heb daarna de keuze voor mijn bandenstrategie gemaakt. We zitten op het einde van het kampioenschap en ik wil er voor zorgen dat ik alles goed voor elkaar heb. Er waren zijn een heleboel grijze gebieden maar desondanks was het een geweldige overwinning", verklaarde Ayrton na afloop van de race. Prost vertelde na afloop: "De auto was best goed tijdens het begin van de race maar het was moeilijk om Gerhard voorbij te gaan op de harde band. Ik heb geen goede keuze gemaakt betreffende de banden, ik kreeg onderstuur en last van blaren."

Foto's Ayrton Senna Special Kranten

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Bekijk het gehele foto album