23
Het Circuit de Catalunya is sinds 1991 de vaste locatie voor de Spaanse Grand Prix en staat te boek als het circuit van Barcelona, maar ligt eerder in de heuvels rondom Barcelona, dicht bij Montmelo. Er is in het verleden wel vier keer een Formule 1-race gehouden op een plek in de buurt van hartje Barcelona. Dat gebeurde op het circuit van Montjuïc, op de flanken van de nabijgelegen berg.
De geschiedenis
Opinie: Brown liet zich van slechtste kant zien in Abu Dhabi
Ferrari wijst vervanger aan voor Lewis Hamilton
De eerste motorrace in de omgeving van Barcelona vond omstreeks 1908 plaats op het Circuit Baix Penedès. In 1923 werd de eerste Grote Prijs van Spanje verreden op het Autodromo de Sitges-Terramar. Voor 1932 had men voor een autorace een stratencircuit uitgestippeld dat begon in Montjuïc Park. Het gedeelte op de berg Montjuïc zou later dus vier maal gastheer zijn voor een wedstrijd uit het wereldkampioenschap Formule 1.
Het circuit
Het start/finish-gedeelte lag ter hoogte van het Olympisch Stadion, dat in 1936 al het decor voor de Olympische Spelen zou zijn en pas in 1992 daadwerkelijk de Spelen zou huisvesten. Van een recht stuk was en is op dat gedeelte absoluut geen sprake. Het circuit van Montjuïc was 3,791 kilometer lang en bevatte een mooie diversiteit aan bochten. De baan was uitdagend, maar tevens gevaarlijk.
De eerste bocht was een scherpe hairpin naar links, waarna een relatief langzaam gedeelte tussen met bomen begroeide heuvels naar beneden volgde. Beneden aangekomen volgde een scherpe bocht naar links voor het langste rechte stuk van het circuit; het gedeelte voor het museum voor Catalaanse kunst en voor de Magische Fontein langs.
Daarna brak het mooiste en uitdagendste gedeelte aan. Vanaf bocht 7 was het een aaneenschakeling van slingerende bochten heuvelopwaarts waar de coureurs hoge snelheden konden bereiken. Het mooie aan het circuit van Montjuïc is dat het er nog net zo bijligt als toen, met uitzondering van een kleine rotonde die tussen bochten 9 en 10 is aangelegd.
De races
In 1968 werden de afspraak gemaakt dat Jarama en Montjuïc voortaan om en om de Grand Prix van Spanje zouden organiseren. Montjuïc was in 1969 voor het eerst aan de beurt. Jackie Stewart wist die race op zijn naam te schrijven en twee jaar later won hij opnieuw. Emerson Fittipaldi was in 1973 de winnaar van de derde Spaanse Grand Prix op Montjuïc.
Het verhaal van Montjuïc is natuurlijk het abrupte einde. De hele aanloop naar de race van 1975 verliep al rommelig, met gammele en slecht gemonteerde vangrails waardoor een deel van de coureurs weigerde om te rijden tijdens de trainingen. Circuitpersoneel en teamleden werkten vervolgens met man en macht om de situatie te verbeteren.
Voor Fittipaldi was het niet genoeg, hij pakte zijn biezen en vertrok. De race ging wel gewoon door, met alle gevolgen van dien. In de vierde ronde brak de achtervleugel van de auto van Rolf Stommelen bij de sprong bij het Olympisch Stadion. Hij belandde achter de vangrails en daarbij kwamen twee toeschouwers, een fotograaf en een brandweerman/baancommissaris om het leven.
Het was de laatste keer dat Montjuïc op de Formule 1-kalender stond. Het circuit bleef tot en met 1986 wel gastheer voor een jaarlijkse 24 uurs-motorrace.
Grand Prix van Abu Dhabi
C. Sainz jr
Black Flag
Posts: 223
Niemand wilde eigenlijk rijden in 1975. Het circuit zoals het werd aangetroffen was zelfs voor toenmalige begrippen onacceptabel. Maar het was ook het Spanje waar dictator Franco nog aan de macht was. Zo waren dan ook de maatregelen die in het vooruitzicht werden gesteld. De auto's stonden in een... [Lees verder]