Roberto Guerrero viert vandaag zijn 59ste verjaardag

De 76e Indianapolis 500 werd gereden op zondag 24 mei 1992 op de Indianapolis Motor Speedway. Galles/Kraco Racing coureur Al Unser Jr. won de race voor de eerste keer in zijn carrière.
Je hebt helemaal gelijk @MSE, +.

Klopt Maxiaans, het was een van de koudste Indy 500's uit de geschiedenis. Deze race werd gekenmerkt door stevige crashses van de Andretti familie. Mario crashte hard maar Jeff (Broertje van Michael) crashte nog harder en kwam uiteindelijk in kritieke toestand het Methodist Hospital in Indianapolis binnen gereden.
De race zelf was een dominantie van Michael Andretti, hij was op weg om de Andretti-Curse te doorbreken maar plofte zijn motor op 20 ronden van het einde. 'Michael is slowing down' waren de legendarische woorden van de man die met recht de titel "The Voice" mag dragen Tom Carnegie.

Little Al en Scott Goodyear streden uiteindelijk om de overwinning. Goodyear, als laatste gestart (33e) kon de 1e coureur in de historie worden die zou winnen vanaf die plek, op de laatste frontstraight kwam hij naast Little Al, maar Little Al had net genoeg snelheid om zijn debuterende chassis (het eigen gemaakte Galmer Chassis) met de neus over de finish te drukken.
Het betekende de zoveelste overwinning van de Unser Family, Little Al's overwinning was de 8e (Bobby had er 3 en vader Big Al 4). Unser won in 1994 ook nog een keer de 500 voor Penske met de Mercedes 500i motor. Die V8 stock-block die speciaal door Mercedes en Penske ontwikkeld was om de regels te omzeilen. Unser kwalificeerde zich niet in 1995, kreeg een ernstig alcohol probleem en depressie en belandde in een Rehab-Kliniek.

Roberto Guerrero overigens reed in 1987 tot 10 ronden voor tijd aan de leiding, had 1 ronde voorsprong op de nummer 2 toen bij een pitstop hij niet meer weg kwam. Na bijna 1,5 minuut in de pits te hebben gestaan verloor hij de leiding aan Big Al, die in 1987 met een oude March 86C van 1986 (Adrian Newey Car) de race won. Deze auto was 3 weken voor hij de race won nog een show-car die in een hotel in Reading stond.

Luyendijk werd 15 geloof ik, en er reden twee Belgen mee maar konden geen goede klassering behalen.
81 ronden werden in caution gereden door de vele crashes idd, erg veel:)

In Amerika had Roberto Guerrero gelukkig beter materiaal dan in de F1 bij het team Ensign van de onvergetelijke Mo Nunn, die zelf later ook meer succes had in The States.

In de F1 was het voor Ensign – m.i. een soort Minardi – in haar bijna tien-jarige bestaan meestal vechten tegen de bierkaai.
Toch hebben ook sterren als Amon, Ickx en Regazzoni nog voor Nunn gereden, weliswaar in hun nadagen maar toch.
Voor Clay Regazzoni eindigde dit trouwens in 1980 in Amerika tragisch. Na een crash was hij vanaf zijn middel verlamd.

Wellicht heeft @MSE nog een mooi stuk over Ensign op de plank? Bijvoorbeeld over één van de lelijkste F1-auto’s ooit gemaakt? De N179 met voorop een BBQ.

Guerrero, de jarige job van vandaag, had de twijfelachtige eer de teloorgang van Ensign van dichtbij mee te maken.
Daarmee wordt hij niet gefeliciteerd maar wel met zijn verjaardag!

De triple S-Duct... Die zal niet in de playboy hebben gestaan als centerfold;)

Beste Larry,

Die N179 van Dave Baldwin idd. Met die sjoelbak op de voorkant. Een machtige auto die niet vooruit te branden was. Ik heb daar nog een keer met Derek (1 van mijn bronnen in Indianapolis, ik maak hem dan toch maar bekend) over gesproken.
Het idee van deze auto heb ik persoonlijk nooit begrepen. Roberto was trouwens in 1987 wel de snelste man in het IndyCar circus. Maar door pech en een blessure heeft hij het seizoen niet af kunnen maken. Hij was toen pas 28 en was on-top of his game.

Mo Nunn zal voor mij nog altijd synchroon lopen met Alex Zanardi. Zijn geweldige 1e IndyCar carriere bij Chip waren absolute top jaren in de CART periode. Iedere winnende race die afgesloten werd met de 'Dougnut'. Helaas was Mo Nunn in 2001 teambaas bij dat hartverscheurende ongeluk van Alex in Duitsland. Ik had toevallig voor de race daarna in Rockingham (oval) kaartjes en kwam echt om te kijken of Zanardi nog een keer kon vlammen. Helaas gooide dat zware angstaanjagende ongeluk roet in het eten.

Roberto was natuurlijk ook Alfa Romeo coureur in 1990 en 1991. Het Alfa project kwam niet erg lekker van de grond. Het was eigenlijk voor Alfa een reactie op de IndyCar plannen van Enzo Ferrari in 1986 volgens mij. In het forum History van de Formule 1 ben ik bezig met dat Ferrari IndyCar verhaal. Te vinden op FB. Een leuk forum trouwens, dus voor de liefhebbers zoek het eens op op FB de History van de Formule 1.