Stof, hoofdpijn, overgeven en een valpartij op de verbindingsroute naar het bivak - het zat Hans Vogels ook in de vierde etappe van de Dakar Rally niet erg mee. Hans had besloten om er voor te gaan zitten in de vierde etappe en moest starten vanaf de 66ste plaats door de 12 minuten tijdstraf die hij na de derde etappe bij mocht schrijven. "Nu pas realiseer ik me hoe fijn het is om bij de top 20 te rijden, dan heb je geen last van die stomme quads en veel minder stof."
Als Hans Vogels besluit dat hij er voor gaat zitten, dan moet er heel veel gebeuren om hem van dat idee af te krijgen. Hij heeft het heel zwaar gehad in het eerste deel van de marathon, maar schoof toch vanaf P66 een heel eind op en klokte de 41ste tijd. "Het was een moeilijk dagje", zegt Vogels vanuit het bivak in Jujuy. "Niet dat de special nou zo lastig was, helemaal niet. Ik heb ook best wel lekker gereden, maar doordat ik zo ver naar achteren moest starten, zat ik de hele dag stof te happen." De special was een lus door het Andesgebergte, op 3500 meter hoogte. Daar is het zuurstofgehalte een stuk lager in die ijle berglucht en dan nog stofhappen ook. Dat zal geen ideale combinatie geweest zijn.
Twee jaar geleden had Vogels daar ook al problemen mee. "Afgelopen jaar bijna niet. Ik had medicatie tegen hoogteziekte, maar ik kreeg toch barstende hoofdpijn en heb een paar keer moeten overgeven onderweg. Ik heb zo goed mogelijk gereden en geprobeerd te focussen op het rijden om de hoofdpijn wat te vergeten. Bij de finish heb ik een poosje aan de zuurstof gelegen bij de organisatie. Toen ging het wel weer." Zo'n 1500 meter lager lag het bivak van Jujuy. Daar aangekomen ging het een stuk beter en kon er gelukkig weer gegeten en gedronken worden. Dat is erg belangrijk met het oog op de volgende etappe.
Op de 100 km lange verbindingsroute terug naar het bivak, ging het nog even goed mis. Terwijl Vogels al rijdend een andere motorrijder probeerde te helpen met zijn gps-apparatuur, haakten de sturen in elkaar! "Die jongen kwam ineens veel te dicht bij en voor ik met m'n ogen kon knipperen lagen we op het asfalt. Het leek heel erg op een MotoGP-momentje, die liggen ook wel eens met de kuipen op elkaar op de grond: ik lag met heel mijn hebben en houden bovenop zijn motor en zo schoven we een eindje door. Doordat ik boven lag, heb ik gelukkig niets en mijn motor ook niet. De motor van die jongen is wel goed beschadigd: de tank kapot, het stuur krom. Ik hoop voor hem dat hij verder kan. Ik wel in elk geval. Aan de motor hoef ik niets te doen. Zou ook niet kunnen: de motor staat in het parc fermé, daar mogen de rijders zelf ook niets meer aan doen. Het serviceteam staat ook al in Bolivia in het bivak van morgenavond. Ik ga mijn roadbook maken en proberen te slapen, dat zal in een groot hok met snurkende kerels niet meevallen. Mijn matje zag er ook niet echt heel comfortabel uit."
0

Reacties (0)
Login om te reageren