De Formule 1 werd afgelopen weekend in Italië flink met de neus op de feiten gedrukt dat het huidige systeem met grid penalty's voor aandrijflijn-componenten een aanfluiting is. Op Monza incasseerden negen coureurs een totaal van maar liefst 150 plaatsen straf. Slechts vier van de twintig rijders startten vanaf hun oorspronkelijke startpositie, de rest was elders neergezet.
Dit leidde op de startopstelling al tot een enorme chaos. De pitspoezen met de borden met namen van de coureurs namen de verkeerde plekken in, waardoor ook de crews van de teams zich naar de verkeerde posities begaven. Het gevolg was een rommelige mierenhoop van krioelende mensen die allemaal op zoek waren naar hun juiste plaats op de grid.
Dit verwarrende systeem is gewoon niet uit te leggen. Hoe verklaar je aan een leek dat Fernando Alonso 35 plaatsen straf heeft gekregen in een startveld met twintig coureurs? Welk antwoord geef je op de vraag waarom de coureurs moeten boeten voor problemen bij het team of de motorleverancier? Deze kwestie is na de Italiaanse Grand Prix actueler dan ooit.
Er gaan steeds meer stemmen op om de regels te veranderen. Ross Brawn, sportief directeur van de Formule 1, is een voorstander van een Formule 1 zonder dit soort grid penalty's. Dan valt te hopen dat hij over meer magische krachten beschikt dan FIA-voorzitter Jean Todt, aangezien de Fransman aangaf niet te kunnen toveren en dat er geen oplossing voorhanden is.
Het is ook lastige materie. Straf je het team door bijvoorbeeld constructeurspunten af te trekken, hoe ga je dan om met renstallen zonder punten? En is het wel eerlijk om teams te straffen voor problemen bij de motorleverancier? Moet je dan met boetes voor de motorleveranciers strooien? Een regel om de kosten te drukken brengt dan een averechts effect teweeg.
Niet dat de aandrijflijnen nu goedkoper zijn dan pakweg tien, vijftien jaar geleden. Ging toen het meeste geld naar het aantal motoren, tegenwoordig ligt de prijs voor klantenteams hoog omdat de autofabrikanten de ontwikkeling van de complexe krachtbronnen doorberekenen aan de teams. Het einde van deze onheilspellende situatie is bovendien nog niet in zicht; voor 2018 willen ze naar drie motoren per coureur per seizoen toe.
Er is één voor de hand liggende oplossing: creëer een kampioenschap voor motorleveranciers. Omdat niet alle motorleveranciers evenveel teams van motoren voorzien telt alleen het resultaat van de twee best geklasseerde coureurs met een bepaalde aandrijflijn. De puntentelling houden we simpel; bij vier motorleveranciers pakken acht rijders punten en dan van 8 via 7-6-5-4-3-2 naar 1.
Elke motorleverancier scoort dus elk Grand Prix-weekend met twee coureurs punten en dat maakt het mogelijk om later in het seizoen punten voor het motorleverancierskampioenschap af te trekken zodra ze de grens van het maximum toegestane aantal onderdelen overschrijden. Zo lijden de autofabrikanten toch nog een soort van gezichtsverlies bij overmatig gebruik van hun materiaal en zijn de teams en coureurs daar niet nog meer de dupe van dan ze al zijn.
Of hebben jullie een betere suggestie?
34

brabham-bt50
Posts: 11.760
Als een wagen uitvalt door het falen van de PU laat ze de leverancier een refund doen.
Voor een opgeblazen motor de kosten van een ICE, en bijvoorbeeld door ingrijpen van failsafe software een percentage, bijv. 25% van de totale komsten van een ICE. Zoiets. Normaal claim je falen van een product... [Lees verder]