Broers Coronel overleven zware Dakar-dag

De gebroeders Coronel hebben een zware Dakar-dag achter de rug. Het tweetal hoopte na het sterke optreden op woensdag opnieuw in de top 25 te kunnen eindigen. Het eerste gedeelte van de bijna 400 kilometer lange special in de twaalfde etappe ging ook zo goed als vlekkeloos. Tim Coronel zat op gasgeven, Tom Coronelnavigeerde ijzersterk en de Jefferies Buggy verkeerde in topvorm. In het tweede deel ging het fout. De laatste 150 kilometer van de dag moest het tweetal met een gangetje van zo'n 40 kilometer per uur afleggen doordat de auto niet meer wilde schakelen.

"We zijn binnen maar pfoe, wat een zware dag", blikte Tim Coronel terug. "Dit was voor ons echt wel de zwaarste dag uit de hele rally. Het begin ging prima. We hadden een heel mooi ritme te pakken en we vlogen er een paar voorbij. De auto reed als een zonnetje. Ook door het water ging hij goed. Tom maakte een paar heel goede calls om de waypoints te halen dus qua uitgestippelde route zaten we er lekker bij. In het eerste deel hadden we alleen een klein probleempje met de hoofdstroomschakelaar, die was door een tak omgeslagen. Dat was even omzetten en weer door, er leek geen vuiltje aan de lucht."

 Toch ging het in de tweede helft van de etappe mis. Tom Coronel legde uit wat er mankeerde: "We kregen problemen door de fesh fesh, dat fijne zand is net cementpoeder. Net daarvoor waren we door een enorme bak water gereden en dan wordt dat spul van die vieze klei. Het gaat overal vast zitten. Eerst werkten de verloopjes van de bandenaflaat niet meer, toen begon het gaspedaal vast te zitten en uiteindelijk wilde de Buggy ook niet meer schakelen. Daardoor moesten we de laatste 150 kilometer naar de finish in de eerste versnelling rijden. Het waren razendsnelle paden maar wij konden niet harder dan 40 kilometer per uur, dus dat schoot niet op."

De conclusie was duidelijk, aldus Tom Coronel: "Ja, dit was voor ons de zwaarste Dakar-dag tot nu toe. Niet qua duinen of qua route, maar vooral vanwege het gevecht met de auto. Je zit elkaar vijf uur lang aan te kijken met een gangetje van 40, daar word je niet echt blij van. Maar we zijn binnen, dit soort dingen hoort erbij. We weten dat het een driejarig project is. Nu vrijdag nog een heel zware dag en dan een rondje om de kerk om het af te sluiten. Het einde is in zicht, maar dit was nog even een échte Dakar-dag."